Blog
hau osatzen dabilen programak antolatzen dituen hitzaldietan,
entzuleen erortzeko beldurra nabaritzen da. Erori ez badira ere,
beraien atsekabea eta kezka aitortzen dute erantzun eta iritzien
bidez. Egia da adinekoen artean beldurra izatea ulergarria dela,
batik bat izan ditzakeen ondorioak aztertuz gero.
Honen
harira, osasunak, historialak eta ezaugarri pertsonalek beldur maila
hori igo edo jaitsiko dute, kasuak kasu (Parraga Martínez,
2010).
Hau
honela, pertsona batzuk kezka hori nabarmenago izango dute, beraien
ezaugarriak direla eta. Pertsona hauek, orokorrean, 75 urtetik
gorakoak dira, alfabetatu gabeak, botika andana hartzen dituztenak,
arnasketa gaixotasunak izandakoak edo badituztenak, erorketa gehiago
izandakoak, arazo lokomotoreak dituztenak eta abar luze bat.
Zoritxarrez,
% 45ak soilik uste dute erorketak ekidingarriak direla, eta beraien
ezkortasun horren ondorioetako bat isolamendu soziala da , beldurra
duten % 65aren kasuan gertatzen baita hau (Parraga
Martínez, 2010).
ProFaNekoen
beste ikerketa batek dio, honen harira, erorketei
beldurra baldin badiegu, eta horri askotan azken honen ondorioa den
mugimenduen mugatzea gehitzen baldin badiogu, gure ibilera trakestea
besterik ez dugula lortuko 60 eta 70 urte bitartean (Skelton,
2010).
Ondorioz,
ondo ikasita dugun ‘Kennedy Sindromearen’ atzaparretan eroriko
ginateke, eta ez dugu hori nahi, ezta?
Bibliografia
PARRAGA MARTINEZ, Ignacio et al. Miedo a las caídas en las personas mayores no institucionalizadas. Gac Sanit [online]. 2010, vol.24, n.6 [citado 2014-03-17], pp. 453-459 . Disponible en: <http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0213-91112010000600004&lng=es&nrm=iso>. ISSN 0213-9111.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina