Artikuluan esaten den bezala, “bakoitzak lana, seme-alabak eta aisialdia
ahal duen bezala uztartzen ditu, baina zerbait partekatzen da oro har:
aiton-amonak umetxoen bizitzako atal garrantzitsua dira. Maitatzen bukatzen
duten pertsonai xamurra.”
Euskadiko 55 urtetik gorakoen bizi baldintzen inguruko ikerketan, 2015eko
irailean Eusko Jaurlaritzak argitaratua, ebazten zuen adinekoek euren bilobak
modu aktiboan zaintzen zituztela, hau da, bataz beste 16,4 ordu astean,
astelehenetik ostiralera hiru ordu baino gehiago. Horri sukaldatzen eta lekuz
mugitze emandako orduak gehitu beharko genizkioke, beraz, esan dezakegu, hanka
sartzeko beldur handiegirik gabe, egunean zehar adinekoak ‘lanean’ pasatzen
dituen 5 ordu horiek dagoeneko jubilatuta daudenen pertsona horientzako zeregin
handi samarra bilakatzen dela. Honek, jakina, adinekoaren/zaintzailearen
bizi-baldintza, zainketa eta ongizateari eragiten dio.
Gainera, esan behar da adinekoen herenak astero (gutxienez) zaintzen
dituela bere bilobak, eta egunero egiten dutenak, berriz, %15 dira.
Javier Elzo soziologoari jarraituz, azkeneko hamarkadetan adinekoek ardura
gehiago hartzen hasi dira senitartekoen zainketetan era hau hiru arrazoi ezberdinengatik
gertatzen da:
- Adinekoak gero eta gehiago eta hobeto bizi dira; gai dira gauza gehiago egiteko
- Zaindu beharreko biloba kopurua txikiagoa a, jaiotze-tasa baxuagoa delako
- Senitarteko batek zaintzearenak arrazoi ekonomiko handi bat du: gaur egun ez dugu dirurik zaintzaile bati ordaintzeko.
Kinka honetan, geroz eta guraso gehiagok eskatzen dute
jardunaldi murrizketa edo eszedentzia eta, Eusko Jaurlaritzaren arabera, pasa
den urtean, 17.194 pertsona baliatu ziren, %92 emakumeak. Ideia bat egiteko,
laguntzaren batezbestekoa 1.761, 91 euro izan ziren.
Baina argi dago edonork ez duela bizimodua aurrera
ateratzeko diru gutxiago irabazteko aukerarik eta “kontziliazio politika sendo
batzuen faltan, hauskorrenak sendiaren laguntza sare bat ez dutenak dira”. Eta
are gehiago emakumeak badira.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina